Үхэл гэдэг эцэслэл мөн үү?
Үхэл бол эцэслэл биш. Үхэл хэзээ ч эцэслэл болохгүй. Үхэл гэдэг зам юм. Амьдрал гэдэг аянчин юм. Сүнс гэдэг хөтөч юм. Тамирдаж аянчин ядрахын цагт, тайлж алжаалаа хулжаатугай хэмээн хөтчийн зарлиг болсноор тамирдсан аянчин удаан эсвэл түр саатан алжаалаа тайлах ажээ. Тэндээс чанагш их аян үргэлжлэн хөврөх жамтай.
Үхлийн тухайд эндүү бодлыг дэндүү олон хүн тээж явдаг нь юутай харамсам бэ! Үхэл бол эгэл бус, хөнөөлт юм гэж бид боддог. Харин, яг одоо үхэл гэдэг бол жам ёсны, энгийн, зарим талаар алгасаж боломгүй чухал болохыг бид ухаарах ёстой.
Үхлийн дараа амьдрал бий юу?
Үхлийн дараа амьдрал бий. Үхэл бол эцэслэл биш. Хэрхэвч тийм байж үл таарна. Миний хувьд амьдрал үхэл хоёр нь хоёр ондоо өрөөнөөс өөрцгүй. Өдөр нь би амьдрал хэмээх ажлын өрөөндөө орж ажлаа амжуулдаг ба дараа нь үхэл хэмээх өрөөнд орж амардаг. Бурханыг хайрлаж, Бурханы төлөө хөдөлмөрлөн зүтгэж, Бурханыг баярлуулахад энэ хоёр өрөө ижилхэн чухал үүрэгтэй.
Амьд ахуйдаа үхлийн ертөнцөд хүрч үхлийг таних боломж хүнд бий юу?
Бясалгалын асар өндөр түвшинд байхдаа хүн үхэл гэж юу байдгийг амархан мэдэж болно.
Сүнсийг биеэс гарахад бид түүнийг зарим тохиолдолд дагах боломжтой байдаг бөгөөд тийм үед жинхэнэ үхлийг биеэрээ туулж болно.
Нас барах үедээ юу үйлдвэл хамгийн зөв бэ?
Сүсэгтэй хүний хувьд гэвэл Багштайгаа хамт байгааг ухаарах нь хамгийн чухал. Дотно хайртай хүмүүс нь сэтгэл зүрхнийх нь Багшийн хөргийг эрэлчний өмнө залж, эцсийн амьсгалаа хураах мөчид түүнтэй зүрх сэтгэлээрээ хамт байх боломжийг Багшид олгох ёстой юм. Эрэлчний эцсийн амьсгал дотор орших боломжийг Багшид олгоорой. Тэгвэл зайлшгүй хийх ёстой зүйл нь дотоод хөтчийн үүрэг, хариуцлага болно.
Үхэл гэдэг зовлон зүдгүүр мөн үү?
Тухайн хүнээсээ хамаарна. Хэрэв хүн залбирч, бясалгадаггүй, сэтгэл зүрхний замаар замнадаггүй бол энэ амьдралыг орхино гэдэг жинхэнэ зовлон. Учир нь гэвэл тэрээр Бурханы Таалал дор өөрийгөө огоорохыг эс хүснэ. Гол нь хүн Бурханы Таалал гэж юу болохыг мэдэхгүй юмуу эсвэл мэдрэхгүй байдагт оршдог. Түүнчлэн Бурханы ухамсарт Өмгөөлөл, Удирдлага, Халамжийг мэдэрч чадахгүй байдгаас өөрийгөө хаягдан төөрөлдсөн гэж үздэг
