Эрт цагт өнөөгийн Хөвсгөл аймгийн нутаг Найдан ноён гэж сайн хүн байжээ. Найдан ноён их эрдэмтэй ухаалаг ноён хэмээдэг учир ард олон маш хүндэлдэг гэнэ. Найдангийн уугуул нутаг нь Арбулаг сум юмсанж. Харин Найдан гуай Эрдэнэбулган суманд амьдарч байсан суугуул хүн байжээ. Тус сумын ард түмэн түүнийг анх өөрийн сумын ноён болгон өргөмжилжээ.

Арбулаг сумынхан Найдан ноёныг “манай унаган хүн тул өгөхгүй” гэж маргалджээ. Хоёр сум хоорондоо булаалцалдсаар сүүлдээ бүр бөө удгануудаар юм хийлцгээх дээ тулсан аж.

Нэг өдөр Чандмань-Өндөр сумын Суйр дүвчин, хазгар Очир хоёр Эрдэнэбулган сум орж хэд хоноод буцаж, Елгосын голыг уруудан явтал бор цоохор хүдэр унасан, тал хэнгэрэг үүрсэн бөө хүн өмнөөс нь давхиж ирэхэд Суйр дүвчин бөөн гал болж угтав. Харин хазгар Очир нь ухаан алдан унасан байжээ. Суйр дүвчин хазгар Очирыгоо сэргээж:

За юу болов, чамд юу харагдав гэхэд хазгар Очир:
Цоохор хүдэр унасан тал хэнгэрэг үүрсэн бөө хүн шууд чиглэж ирэхэд багш таны бие гал болон асах шиг болсон. Тэгээд мэдэх юм алга гэхэд:
Суйр дүвчин: Тэр хараал явж байгаа юм.
Багшаа тэгээд одоо юу болсон гэж та бодож байна гэж хазгар Очирыгоо асуухад Суйр дүвчин:
За даа, би хараалыг хариулсан юм болов уу даа гэсэн гэдэг

Twitter