Ойхоны 13н ноёд гэж буриад удган зайрангууд шүтдэг. Тахил дээрээ ойлхоны ноёдод идээ будаа зул зэргийг зориулан тусдаа бэлдэж мөргөж шүтдэг юм байна.
Дээр үед 13н хүүтэй удган зайран 2 байсан гэдэг. Шарын шашин монголд орж ирэн бөө нарыг хомроглон устгах үед аав нь шарын шашинг дагаж дамдин дорлигын сахиуст зайран болжээ. Харин ээж нь эсэргүүцэн хойшоо нүүн байгаль нуурын бөөгийн хад гээд байгаа тэр газар очин бүгж 13н хүүдээ өөрийн чадах бүхнийг зааж өгөн тэндээ өөд болсон гэх бөгөөд ээжийнх нэрээр тэр хадыг Ольхон хад гэж нэрлэсэн гэнэ лээ. Харин 13н хүү нь бөөгийн эрдэм машид сайн нэвтэрч улс орон даяр явж хүн ардад тус дэм хүргэж явах болж гэнэ. Үүнийг мэдсэн дорлигийн сахиуст аав нь 13н хүүгээ цуглуулж дорлигийн сахиусаа залгамжлуулах гэсэн боловч хөвгүүд нь татгалзаж Өөрийн гэсэн тэнгэртэй ойлхоны 13 хөвгүүд билээ Өрөөлийн тэнгэрийг дагахгүй өөрсдийн 13н тэнгэртээ мөргөж шүтэж явъя гээд аавыгаа дагаагүй явсан гэдэг юм байна. Ольхон удганы 13н хөвгүүд их чадалтай зайрангууд байсан бөгөөд Буриад түмэн ихэд сүслэн бишэрч явдаг юм байна. Тэдний хийсэн үйл хэрэг нь тухайн үеийн ноёдын үйлсээс илүү байсан учир тэднийг ноёдын энтэй хүндэтгэж өөд болсоноос нь хойш үр хүүхдүүд нь онго шүтээнийг нь залгамжилж идээ будааныхаа дээжийг өргөж онго дуудах бүрдээ тусдаад нь идээ будаа тавьж тэднийг дуудан үйл хэрэгтээ дэм болгуулдаг учиртай гэнэ.